محفل قرآن امیرالمؤمنین (علیه السلام) در تاریخ 27 فروردین ماه و بیاد شهیدان والامقام محمد مختاری و نادعلی عمادی و به میزبانی جناب آقای عمادی برگزار گردید که پس از تلاوت آیاتی از کلام الله مجید از بیانات استاد رفیعی استفاده کردیم.
گزیده ای از مباحث ارائه شده توسط استاد رفیعی:
در جلسه گذشته عرض شد شیرین ترین و بهترین اوقات عبد خدای متعال، آن لحظه ای است که با یاد خدا سپری میشود.
اگر انسانی اوقاتی را به غفلت و عدم توجه به پروردگار بگذراند، این غفلت را باید پاسخ گو باشد. قرآن در این باره مطالب نابی دارد؛ مطالبی که عقول را به حیرت وا داشته است. یکی از آنها این است که در قیامت بنده ای که اوقات خود را با یاد خدا پر نکرده باشد، بیست و چهار ساعت روز او مانند ظروفی است که خود شاهد خالی بودن آنها از یاد خدا خواهد بود. در آن هنگام نه راه برگشتی وجود دارد نه آنجا دیگر دیار تکلیف است.
پرده برداشتن از ظرف به ما میفهماند که اگر ما در این دنیا بیاد خدا نباشیم، غافلیم ؛ طوری که قرآن در این باره میفرماید أُوْلَـئِکَ کَالأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ (اینان همانند چارپایانند حتی گمراه تر از آنهایند) . قرآن که قصد توهین ندارد ؛ میخواهد بگوید اگر بنده بیاد خدا نباشد، اصلا موجود نیست؛ اصلا موجودیت ندارد و دلیل خالی بودن ظروف در آن دنیا نیز همین است.
خداوند در قرآن میفرماید اذکرونی اذکرکم (مرا یاد کنید و به سوی من توجه نمایید تا شما را یاری کنم و به سویتان توجه نمایم)
یعنی اگر خدا را یاد نکنیم ، یاد نمیشویم، یعنی لیاقت یاد شدن را پیدا نخواهیم کرد.
این کرامت بخشیدن خداوند به ماست؛ مایی که شی ناچیز هستیم. اگر ما بیاد خدا باشیم، خداوند بیاد این شی ناچیز خواهد بود.
اولین و بزرگترین یادی که خداوند از ما کرد این بود که ما را بوجود آورد.
اگر ذکر خداوند کنیم عبد میشویم؛ عبدی که مقامش از رسالت بالاتر است. ذکر به معنای توجه به پروردگار است که عمده آن قلبی است.
از بهترین اذکار خداوند تحمید و گفتن حمد خداوند است؛
اولین ذکر خداوند تحمید است و دومین آن تمجید میباشد. یکی دیگر از اقسام ذکر تحلیل و گفتن لا اله الا الله است ؛ یکی دیگر از اقسام ذکر تسبیح و گفتن سبحان الله است.
سپس از مناجات خوانی با نوای گرم آقای رفیعی استفاده کردیم.
التماس دعا
اقای رفیعی سخنرانی و مناجات اخرش خیلی دلنشین بود. خدا به ایشان هم جزای خیر دهد.