دلیل توهین دشمن به نبی اکرم(ص) این است که آنها فهمیده اند نبی اکرم راه عبدالله شدن انسانهاست.93/11/2
پنجشنبه 2 بهمن ماه 1393 محفل قرآن امیرالمؤمنین (علیه السلام) ساعت 19 به میزبانی جناب آقای بصیریان و به یاد شهید والامقام محمدعلی کریمی برگزار گردید.
اجرای این هفته برعهده آقای کمالی بود که ضمن قرائت آیات 14 تا 28 سوره مبارکه قصص به برخی نکات تجویدی و تفسیری این آیات پرداختند.
پس از آن نیز از بیانات جناب آقای رفیعی استفاده کردیم.
گزیده ای از مباحث ارائه شده:
وقتی مؤمن در مسیر خداوند قرار بگیرد و فقط خداوند را بخواهد، کارِ سختِ مبارزه با نفس و شیطان را در پیش خواهد گرفت و تازه آن موقع است که شیطان و هوای نفس سعی در گمراهی او دارند.
سختی های این راه محبّت خداوند را به دل می اندازد ؛ وقتی محبّت خداوند بیاید ، از دنیا فاصله میگیریم . یعنی در عین حالی که در دنیا زندگی میکنیم و از زینت های آن استفاده درست میکنیم ولی به آنها نیز دل نمیبندیم . وقتی انسان از دنیا فاصله گرفت، از تمام قوا و تلاش و خود بهره میگیرد تا به خدا برسد.
وقتی این اتفاقات افتاد ، مرحله به مرحله ، حجاب های بین ما و خداوند کنار میرود . وقتی به این معرفت ها برسیم ، بسیاری از اصول اخلاقی هم درست میشود و کار های غیر اخلاقی مانند حسد و ... نیز از بین میرود.
این مسیر باعث "افزایش ظرفیت ما" و "بزرگی دلمان" میشود . اگر این گونه شد ، به سمت خدا حرکت کرده ایم و دیگر چیزی جز او را نمی خواهیم . درست است که ما الان به سمت خوبی ها میرویم ولی متاسفانه به سمت خود خدا نمیرویم.
در صورت حرکت به سمت خدا ، انسان به یک نقطه ای میرسد که تمام وجودش را عجز و فقرالهی فرا میگیرد و فقط انسانی که به این مقام برسد آن را میفهمد.
ما برای رسیدن به خداوند باید از بیت نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) وارد شویم ؛ در اینجا شبهه ای بوجود می آید که آیا منظور این است که فقط به نبی اکرم(ص) توجه کنیم؟؟؟ خیر ما میگوییم هدف خداست ولی راه میانبر ، بیت {ولایت} نبی اکرم (ص) میباشد.
این که دشمنان به نبی اکرم (ص) توهین میکنند ، بخاطر این است که فهمیده اند که راه عبد الله شدن ، نبی اکرم است و وقتی که انسان ها عبد الله بشوند ، دیگر بندگی آنها {ظالمین و مستکبرین} را نمیکنند.
وقتی قضیه ذبح حضرت اسماعیل پیش آمد، به حضرت ابراهیم که مظهر توحید است، وحی شد که تو ظرفیت بلای عظیم را نداری ولی ظرفیت این بلای عظیم را نبی اکرم (ص) و سید الشهدا (ع) داشتند . (وَفَدَینَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ( الصافات/107
برای همین است که گفته میشود همه انبیا و اولیا برای سیدالشهدا گریه کرده اند . مثلا توبه حضرت آدم زمانی پذیرفته شد که بر سیدالشهدا گریست.
ورود به این بلاها، بالاترین مقامی که به انسان میدهد، مقام رضوان است.
قرائت حدیث علوی توسط نوجوان قرآنی ، آقای رحیمی
اهدای جوایز به برخی نوجوانان قرآن دوست محفل