محفل قرآن امیرالمومنین علیه السلام در دومین جلسه ماه مبارک رمضان مورخ 4 تیر ماه 1394 به میزبانی آقای رضوانی و بیاد سردار شهید دکتر مصطفی چمران برگزار گردید.
در آغاز جلسه (ساعت19) حاضران تلاوت جز هشتم قرآن کریم را آغاز و پس از اقامه نماز جماعت و صرف افطاری، از مباحث استاد رفیعی استفاده کردند.
گزیده ای از مباحث ارائه شده توسط سخنران محفل:
خوار
شمردن دیگران=شرک خفی
ماه
رمضان ماه پاک شدن است. ماه شعبان را ماه تخلیه گفتیم؛ ماهی که باید خود را از
گناهان پاک و تخلیه کرد ام درجه پاک کننده ی ماه رمضان بیشتر است.
شیطان
ایمان انسان مومن را دچار اختلال میکند و بعضی مومنین را دچار شرک میکند. خداوند
بسیار غیور است و به همین علت ذره ای شرک را در درون کسی نمیپذیرد؛
ما نباید
خودمان را از آن روزه خواری که یا با عذر شرعی و یا حتی به عمد روزه میخورد بالا
تر بدانیم که اگر این چنین شد دچار شرک خفی شده ایم. به ما سفارت شده که مراقب
باشید بعد از آنکه صدقه میدهید، بر آن منت نگذارید؛ شیطان که یک مرتبه نمیگوید خدا
را پرستش نکن بلکه با خدعه ها و وسوسه های کوچک، انسان را از پرستش خداوند و تقوی
الهی باز میدارد.
عباد
خداوند در بین مردم هستند به همین دلیل ما حق نداریم به آنها به احترامی کنیم و یا
خود را بالاتر از آنها بدانیم و اگر این چنین کردیم دچار شرک خفی شده ایم.
خداوند
به موسی علیه السلام وحی فرستاد که این مرتبه برای مناجات که آمدی کسی همراه خود
بیاور که تو از وی بهتر باشی .
موسی برای پیدا کردن چنین
شخصی تفحص کرد و نیافت ؛ زیرا به هر که می گذشت جراءت نمیکرد که بگوید من از او
بهترم. خواست از حیوانات فردی را ببرد ، به سگی که
مریض بود برخورد کرد . با خود گفت : این را همراه خود خواهم برد،ریسمان به گردن وی
انداخت و مقداری او را آورد بعد پشیمان شد و او را رها کرد .
تنها به دربار پروردگار آمد .
خطاب رسید فرمانی که به تو دادم چرا نیاوردی ؟ عرض کرد : پروردگارا نیافتم کسی را
که از خودم پست تر باشد .
خطاب رسید : به عزت و جلالم
اگر کسی را می آوردی که او را پست تر از خود می داشتی قطعا نام تو را از طومار انبیاء محو می کردم
2)ماه
مبارک رمضان
متاسفانه
ما در ماه رمضان دچار روز مرگی شده ایم که سحری بخوریم و نماز صبحی و تعقیباتی و
... و همین روال تا آخر ماه رمضان ادامه دارد؛ قرار نیست ما در این ماه کار خارق
العاده ای انجام دهیم؛نه؛فقط دچار روزمرگی نشویم!!!
امام علی
علیه السلام در خطبه ای در نهج البلاغه درباره ماه رمضان این چنین میفرمایند:
بندگان
خدا! این ماه شما، همچون دیگر ماهها نیست. روزهایش برترین روزهاست و شبهایش
برترین شبها و ساعاتش برترین ساعات است.
اى
روزهدار! در کار خویش نیک بنگر، که در این ماه، میهمان پروردگار خویش هستى . بنگر
که در شب و روزت چگونهاى و چگونه اعضاى خود را از نافرمانى خدا حفظ مىکنى. بنگر تا مبادا شب در خواب باشى و روز در
غفلت؛ پس این ماه بر تو بگذرد و بار گناهت همچنان بر دوشت مانده باشد؛
پس آنگاه
که روزهداران پاداشهاى خود را مىگیرند، تو از زیانکاران باشى و آنگاه که به
کرامت فرمانرواى خویش نایل مىشوند، از محرومان گردى و آنگاه که به همسایگى با
پروردگارشان سعادتمند مىشوند، تو از طردشدگان باشى! اى روزهدار! اگر از درگاه صاحبت رانده شوى، به
کدام درگاه روى خواهى آورد؟ و اگر پروردگارت محروم سازد، کیست که روزىات دهد؟ و
اگر تو را خوار شمرد، کیست که اکرامت کند؟ و اگر ذلیلت ساخت، کیست که عزّتت بخشد؟
و اگر تو را واگذاشت، کیست که یارىات کند؟
عزیزان
من این ماه با عظمتی است مراقب باشید آن را از دست ندهید.باز هم میگویم قرار نیست
کار خارق العاده ای در این ماه انجام دهیم؛نه؛همین که اهل توجه باشیم،اهل گریه و
بکا باشیم،اهل دعا و مناجات باشیم همین کافی است.
