در آستانه ولادت حضرت علی اکبر(ع) محفل قرآن امیرالمومنین (علیه السلام) بیاد شهید والامقام قدمعلی اصغری برگزار شد.
بعد از تلاوت دو صفحه از مصحف شریف از بیانات آقای رفیعی با موضوع ذکر استفاده شد و در پایان با مولودی خوانی برادر مهدور اظهار شادی محبان ائمه اطهار تکمیل شد.
گزیده ای مباحث استاد رفیعی:
نکاتی درباره ی ماه شعبان
ماه شعبان ماه صلوات کثیر است. ماهی است که از شرافت بزرگی برخوردار است. در ماه رجب باید صفات ناپسند را از خود خارج کنیم و در ماه شعبان (ماه تجلیه) خود را به اوصاف خوب متصف کنیم. مانند عید که در آن عیدی می دهند در این ماه خداوند متعال کثیر عنایت می کند. او که بخشندگی جزء ذاتش است در این ماه ها یک طور دیگر تفضل می کند.
اما آیا ما کثیر بهره مند می شویم؟
کثیر دریافت کردن به ما بر میگردد. پیامبر اکرم در معراج این معنا برایشان حاصل شد که "رب زدنی علما". نمی گوید علم مرا زیاد کن بلکه خدا ما را برای علم زیاد کند. ذکر شریف صلوات ما را برای دریافت تفضلات الهی بزرگ می کند. دریافت کثیر را برای ما ایجاد می کند. به همین خاطر آداب این ماه صلوات بسیار زیاد است. البته بحث کثیر فقط به زیاد گفتن نیست هر تعداد که می گوییم کثرت آور است. ان شاءالله شاهراه ماه شعبان با ذکر صلوات بر محمد و آل محمد بر ما باز شود.
گزیده ای مباحث استاد رفیعی:
نکاتی درباره ی ماه شعبان
ماه شعبان ماه صلوات کثیر است. ماهی است که از شرافت بزرگی برخوردار است. در ماه رجب باید صفات ناپسند را از خود خارج کنیم و در ماه شعبان (ماه تجلیه) خود را به اوصاف خوب متصف کنیم. مانند عید که در آن عیدی می دهند در این ماه خداوند متعال کثیر عنایت می کند. او که بخشندگی جزء ذاتش است در این ماه ها یک طور دیگر تفضل می کند.
اما آیا ما کثیر بهره مند می شویم؟
کثیر دریافت کردن به ما بر میگردد. پیامبر اکرم در معراج این معنا برایشان حاصل شد که "رب زدنی علما". نمی گوید علم مرا زیاد کن بلکه خدا ما را برای علم زیاد کند. ذکر شریف صلوات ما را برای دریافت تفضلات الهی بزرگ می کند. دریافت کثیر را برای ما ایجاد می کند. به همین خاطر آداب این ماه صلوات بسیار زیاد است. البته بحث کثیر فقط به زیاد گفتن نیست هر تعداد که می گوییم کثرت آور است. ان شاءالله شاهراه ماه شعبان با ذکر صلوات بر محمد و آل محمد بر ما باز شود.
ادامه بحث "ذکر"
اگر یاد خدا به معنای واقعی حاصل شود انسان را مؤدب می کند مانند حضور در محضر انسان های بزرگ که آدم را مؤدب می کند. چرا می گویند قرآن را رو به قبله و مؤدب بخوانیم؟ اگر این اتفاق افتاد ذاکر مؤدب می شویم.
مؤدب یعنی آداب ذکر را به آن عطا می کنند. ذکر یعنی یاد و درک محضر حق تعالی. اگر محضر خدا درک شد مؤدب می شویم. انسان باید سال ها مراقب باشد تا اهل ذکر شود. ذکر براحتی حاصل نمی شود چون خدا خیلی با عظمت است.اگر ما خود را ملزم به ذکر کردیم دیگر لازم نیست در نماز به ذهن فشار بیاوریم تا تازه حضور ذهن پیدا کنیم بلکه خود بخود حضور قلب حاصل می شود. بنابراین برای حضور قلب در چند دقیقه ی نماز باید بقیه ی شبانه روز مثل نماز باشد. چون در طول شبانه روز از خدا فاصله داریم در نماز هم حضور قلب حاصل نمی شود و مدام ذهن خاطرات را مرور می کند.
به همین دلیل در حدیث است که اگر نماز قبول شد همه ی اعمال قبول می شود و اگر نماز رد شد تمامش رد می شود.
همانگونه که انسان از وسیله نقلیه اش مراقبت می کند باید از رفتار و گوش و چشم و فکرش هم مراقبت کند.
خدا همه جا هست عالم محضر خداست. ما خودمان را از او محروم کرده ایم مانند کسی که راه تنفس خود را بسته است تا از هوا استفاده نکند. ما ذاکر نیستیم یعنی یاد او نیستیم. خداوند می فرماید کسی که یاد من باشد من همنشین اویم.
این بازی ادامه دارد....
