از ساعت 7 و نیم قرائت جزء پنجم قرآن کریم را شروع کردیم. کم کم دوستان رسیدند. چند نفری از بچه ها با سرعت بیشتری خواندند ولی در میان قرائت ها چند نفر از نوجوانان محفل هم صوت خواندند. تا چند دقیقه ای قبل از اذان جزء را تمام کردیم.
اذان را برادر بزرگوارمان جناب آقای مجیری گفتند. بعد از آن ایستادیم به اقامه ی فریضه ی مغرب به امامت استاد رفیعی.
سفره های افطار را پهن کردند. به سبک سنت، اول خرما را آورند. بسم الله گفتیم و روزه خود را باز کردیم. قرمه سبزی خوش طعم به همراه دوغ، گرسنگی و تشنگی طول روز را جبران می کرد. ان شاءالله خداوند ارحم الراحمین این طاعات و عبادات میهمانان خودش را به احسن وجه قبول کند. ثواب اطعام برادران روزه دار قرآنی هم برسد به رفتگان خانواده جناب سجاد خان رضوانی و خانواده محترمشان. ان شاءالله.
قاری قرآن، جناب آقای شمس نژاد با تلاوت آیات پایانی سوره نبأ فضای جلسه را بیش از آنچه بود سرشار از یاد خدا و رحمت بیکران پروردگار کرد.
سخنرانی آقای رفیعی در شرح خطبه ی شعبانیه تمام خستگی ناشی از روزه ی امروز و افطاری خوردن را از تنهایمان بیرون می کند. این خطبه را رسول الله در آخرین جمعه ماه شعبان و در آستانه ی ماه مبارک رمضان ایراد کرده اند. خطبه ای سرشار از تذکرات مختلف برای استفاده ی هر چه بیشتر از ضیافت رمضان.
یاد امام حسین(ع)، دعای ماه مبارک و دعای استغفار با صدای با اخلاص آقای رفیعی پایان بخش جلسه اول ماه مبارک بود.
جلسه این هفته محفل قرآن به یاد شهید بزرگوار، شهید سید حسین موسوی برگزار شده بود. شهیدی که زندگی اش باید برای جوانان تعریف شود که چگونه از میانداری جلسات عروسی به درجه رفیع شهادت نائل می شود. یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.
خلاصه ای از سخنرانی استاد رفیعی
خدا را سپاس می گوییم بابت همه ی نعمت های بی کران، به خصوص توفیق حضور در این میهمانی باشکوه را. سپاس ما بابت حضور حداقل کاری است که ما می توانیم انجام دهیم.
هر کسی که انسان را دعوت کند ما به دیده رحمت به او نگاه می کنیم در این میهمانی میزبان ما خداست. دو ماه را مقدمه حضور در این ماه قرار داد. امام رضا(ع) نقل کرده اند در اواخر ماه شعبان پیامبر خطبه ای فرموده اند. می فرمایند ماه خدا به سمت شما آمده است این ماه سرشار از رحمت و مغفرت و برکت است.
میهمان باید در میهمانی خیلی مودب باشد. میهمان اگر در میهمانی خوابید میزبان او را بیدار نمی کند. برای همیشه خواب روزه دار ثواب است. میزبان حرف میهمان را گوش می دهد. چون میهمانیم اهل کرامات خدا می شویم. نفس های میهمانان پاداش تسبیح دارد. اینها خصوصیات یک میهمانی عظیم است. در این ماه قرآن نازل شده است. قرآن سفره ی خداوند است. دعاها در تمام ساعات این ماه مستجاب است.
همانگونه که انسان وقتی یک بچه ی کوچک را نگاه می کند لذت میبرد و به دیده ی رحمت به او نگاه می کند خدا هم به بندگانش این گونه نگاه می کند. هر گاه خدا را بخوانیم اجابت می کند و لبک می گوید.
اما در این ماه چه باید بکنیم:
صدقه بدهیم. دیده های خویش به آنچه که نگاه به آن روا نیست باز بداریم. با یتیمان مهربانی کنیم. از گناهان خود توبه کنیم. در ساعات نماز دست به دعا برداریم. سجده ها را طولانی کنیم. خداوند به عزتش سوگند یاد کرده است که نمازگزاران و سجده کنندگان را عذاب نمی کند.
پیامبر در این خطبه می فرماید: ای مردم هر کسی را در این ماه افطار دهید حکم آزا کردن یک انسان را دارد یا تمتم گناهانش را پاک می کند. اگر توانایی مالی نداشتیم با یک تکه خرما میتوان افطاری داد.
هر که در این ماه صله رحم کند خدا او را به مهر خود پیوند میزند. هر که در این ماه یک آیه از قرآن بخواند حکم یک دور کامل قرآن خواندن دارد. و هر که صلوات بسیار بفرستد خداوند ترازوی عمل او را سنگین کند.
بعضی ها یک سال یا تمم عمرشان را با رمضان ضمانت میکنند.
حضرت علی ر پای منبر سوال پرسیدند: بهترین عمل در این ماه چیست؟ پیامبر پاسخ فرمودند: بهترین آن ترک گناهان است.
عکس نوشت ها
اقدامات گروه تبلیغات محفل
قاریان نوجوان محفل
دست هاتونا شستید...؟؟؟
پستو نشینان محفل
العبد
